woensdag 16 juli 2014

Alleen maar neppe mensen

Al zo lang als ik me kan herinneren ben ik niet op het eerste gezicht een geliefd persoon. Ik ben arrogant, verwaand, uit de hoogte en alleen maar bezig met jongens/mannen.

Dat laatste is heel simpel te verklaren: "VROUWEN ZIJN VER-SCHRIK-KE-LIJK"
Al deze omschrijvingen van mij komen dan ook uit de mond van vrouwen. Het is een stukje jaloezie, afgunst of gewoon een totaaaaaaal gemis aan mensenkennis. Ik kan niet ontkennen dat ik arrogant overkom of "verwaand" kijk, maar m'n gezicht zit zo gewoon verschrikkelijk lekker. Kijk ik geconcentreerd, dan kijk ik verwaand. Kijk ik lief, dan wordt er gevraagd waar ik in hemelsnaam last van heb. It's just not me!


Door de jaren heen zijn mensen mij gaan haten, verafschuwen, uit gaan kotsen en hebben vele mensen een mening over me terwijl ik echt niet de beroerdste ben hoor! Ik woon in een dorp en een dorp werkt sneller en effectiever dan een oplage van de Prive.

Als ik gespot word in het ziekenhuis en ik kom uit de richting van Gyneacologie, dan probeer ik naar verhalen wanhopig zwanger te worden of heb ik zojuist een abortus gepleegd. Dat allemaal terwijl de Dermatoloog een deurtje ernaast zit.

Loop ik in dorp met een neef van mij uit een andere woonplaats en stel ik hem niet fatsoenlijk voor aan kennissen, dan ga ik vreemd en heb ik wel heel makkelijk praten dat het m'n neef is aangezien ik een heeeeeele grote familie heb.
Zit ik een paar keer per week bij ons in de kroeg, dan ben ik zowat alcoholist, heb ik problemen thuis of heb ik een affaire met de kroegbaas.. Niet wetende dat ik in die kroeg alle evenementen aan het organiseren ben of aan het helpen ben om de kroeg weer aan kant te krijgen na het weekend.

Nu mag ik mezelf niet helemaal onschuldig noemen, want ik weet hoe makkelijk zoiets gaat. Eén verhaal, gaat door 60 monden en bij de 61e mond komt het er uit met 60 extra effecten. Ik heb mezelf dan ook voorgenomen nooit meer af te gaan op roddels, maar probeer indien mogelijk de persoon in kwestie uit te horen of het verhaal compleet te negeren/weg te stoppen. Niemand wordt beter of wijzer van roddels, maar ik snap de heerlijkheid van een roddel.


Al deze mensen die mij verafschuwen, zoeken de afgelopen maanden opeens contact. Gaan me groeten, bellen me, appen me of sturen me volg-/vriendschapsverzoeken. Waarom!? Ik hoor je denken.. Omdat ik opeens voor hun gevoel een soort status heb gekregen. Al m'n hele leven wil ik iedereen en overal helpen, ren ik in m'n vrije tijd van hot naar her of sta weer ergens te zwoegen en een paar maanden terug heb ik als manusje van alles een daadwerkelijke "taak" gekregen.


Nu ben ik officieel de regelteef voor een aantal maanden per jaar, want (niet om mezelf een veer in de reet te stoppen) ik ben er gewoon goed in. Nu hebben mensen me opeens nodig of willen ze aan m'n goede kant komen. 

GAD  -  VER  -  DAM  -  ME

Wat heb ik een hekel aan die mensen. Ik zag het bij een vriend van mij al gebeuren toen hij kroegeigenaar werd, maar ik voel me nog steeds dezelfde en had dit dan ook niet verwacht. Het ergste gevoel wat ik ervaar is plaatsvervangende schaamte. Noooooooooooooit dat ik mijn trots aan de kant zou zetten, iemands hielen zou likken of mijn mening in een hoekje zou douwen omdat iemand opeens dingen voor je kan betekenen.

Dus.. voor al die hielenlikkers:


Ik ben nog steeds het arrogante, verwaande kreng wat alleen maar aandacht heeft voor mannen/jongens! Ik hoef jullie met jullie oppervlakkige gezeik niet in mijn kring, want mijn kring bestaat uit mensen die houden van m'n arrogante gezicht en weten dat ik een oprecht toppertje ben. Jou bevestiging zal ik niet nodig hebben, want die is net zo nep als je lach.


woensdag 4 juni 2014

Kom je op mijn feestje?!

Als iedereen elkaar nou eens voor altijd met rust kan laten als het gaat om mensen uitnodigen.

Of het nou gaat om je verjaardag, housewarming, bruiloft, babyshower etcetc.. Nodig lekker uit waar JIJ (als organisator) zin in hebt. Denk niet na over wat een ander wel of niet zal vinden van jou keuze, het is jou freaking feestje!

Ik heb altijd 1 gedachte als het draait om hoe je denkt over iemand en hoe je je daar wel/niet over uit laat. "Zorg dat je ten allen tijden enkel het geen uitspreekt wat je ook tegen de desbetreffende persoon zou zeggen". Mocht Buurvrouw Truus dan tegen buurvrouw Gijsje zeggen dat jij haar een geraniumlikker vindt, dan kan buuf Gijsje zeggen: "Duhhhh, dat denkt ze al jaren lekker laten!".

Zo moet je ook denken met feestjes. Denk je van die ene kennis dat die eigenlijk geen toegevoegde waarde heeft op jou feestje?! Handel daar dan naar en zeg dat op je meest vriendelijke en eerlijke manier. Ik bedoel heel zwart/wit gezien: Zou jij die ene kennis €10 a 15,- geven gewoon omdat je daar zin in hebt?! Nee he?! Waarom dan wel in de vorm van drankjes en hapjes?! Of het nou voor- of achteraf gaat, betalen moet je!

Laat je niet overhalen door vrienden die zeggen: "Dat kan je niet maken!". Is dat zo ?! Je bent toch zeker een dief van je eigen portemonnee als je iedereen maar toelaat omdat anderen vinden dat dat hoort ?!

Eerder was ik zelf de malloot die iedereen maar uitnodigde, hebben we elkaar een keer gezien tijdens het stappen en was het gezellig!? Kom gezellig op mijn feestje! En daarbij dacht ik niet na over het geld wat er in ging zitten of de tijd die ik er aan moest besteden om achter hun reet op te ruimen.
Door de jaren heen heb ik gezien hoe prioriteiten gesteld werden en uiteraard ben ook ik daar weleens de "dupe" van geworden. Je eerste gevoel is kut, je vraagt je af waarom je dan toch niet mag komen en waarom die anderen eigenlijk wel?! Maar dan heel opeens blijkt dat het je eigenlijk niet boeit! Het feestje wel..ik bedoel drank en hapjes, mij heb je! Het zijn alleen de organisatoren waar je eigenlijk helemaal niet speciaal voor gaat, dus eigenlijk ben je een profiteur! En zo wordt het door de jaren steeds makkelijker om mensen te boycotten! Kwam ik niet op jou verjaardag!? Dan hoef je ook niet naar de mijne! Dikke doei profiteurs.

Ik schaam me voor de periode dat ik heb geprofiteerd en ik dank degene die mij een x niet heeft uitgenodigd, want je had gelijk! Ik hoorde helemaal niet op jou feestje thuis en ik heb helemaal niks gemist!

woensdag 14 mei 2014

Herkenning?!

Hoe is het toch mogelijk dat sommige mensen het voor elkaar krijgen dat je alles maar dan ook alles vervelend vindt aan hun bestaan.

Zo heb ik ook een persoon, ik zal namen achterwege laten en proberen om het niet te persoonlijk te maken want wellicht ligt het wel aan mij ?! (eerlijk, ik betwijfel het)

Vanaf het moment dat ik 's ochtends wakker word, klaag ik niet dat ik naar het werk moet. Ik hou van mijn werk, ik vind weekend hebben heerlijk maar hoe kan ik mijn weekend waarderen als ik geen werkweek achter de rug heb?! Eenmaal op weg naar het werk begin ik al iets te zuchten en voor ik op het werk ben, bedenk dat ik een reistijd van welgeteld 4min heb, heb ik al heel veel situaties door m'n hoofd laten flitsen in de hoop dat vandaag enkel beter kan worden dan de gisteren.

Hij is altijd op tijd en ik altijd te laat,dus eigenlijk zou hij zich aan mij moeten irriteren maar dat kan niet want ik werk altijd langer door.

Hij bedoelt alles goed, maar hij snapt niet hoe het (werk)leven werkt. Wellicht is dat feit ook een fundering geworden voor al mijn groeiende irritaties.
Voor een hele lange tijd werkloos thuis gezeten en uit soort van medeleven (de wereldverbeteraar in mij) heb ik hem voorgesteld om werk van mij over te nemen. Maximale dankbaarheid, want daar waar we kunnen creëeren wij uren voor hem om extra geld te kunnen verdienen.
Hij doet hartstikke zijn best en ik ben een enorme neuroot/pietlut, dus dat zegt best wat! Maar zodra de zon schijnt, wilt meneer het liefst zo snel mogelijk naar de tuin verhuizen om zon te vangen. Als dat niet kan is het de hele dag gezucht met zinnetjes als: "Zat ik nu maar lekker in de tuin".

ALSOF JE DAT AFGELOPEN JAAR NIET CONSTANT HEBT KUNNEN DOEN!!

(Denk ik dan schreeuwend, heel stil in mijn gedachten zonder enige gezichtsuitdrukking die mij verraad.)

Wij creëren uren, dus geld voor je. Jij gooit uren weg, dus geld weg. Geld waarmee je je vrouw kunt onderhouden die jou afgelopen jaar heeft onderhouden.
Als mijn vent thuis zou komen met de woorden: "De zon scheen, dus ik ben eerder gestopt!", dan zou ik hem zo'n harde trap geven dat ie weer achter het bureau belandt waar ie vandaan kwam om geld te verdienen.

Ik zal het niet uitspreken, maar ik vind het enorm ondankbaar overkomen.

Zo ook gister, ik was hartstikke druk (vooral in mijn hoofd) en zat in mijn kantoor/behandelkamer. Om half 4 komt meneer bij me zitten met de vraag of ik nog iets weet wat hij kan doen, want (door een extra dag werken) is hij door zijn werkzaamheden heen. Ik zeg in de drukte dat ik er zo op terug kom en binnen 3 minuten zit ie weer met een dooie blik voor me.
"Zal ik de telefoon maar gewoon aan jou geven en naar huis gaan ?!"
Alle alarmbellen in mijn hoofd begonnen te rinkelen. Schijnt de zon?! Heeft ie een kater?! Is z'n vrouw vrij!? IS IE OP Z'N HOOFD GEVALLEN?! 
Het is een baan van 08:30 - 17:00u dus tot 17:00u moet er gewoon bereikbaarheid zijn. Nee ik neem je "bereikbaarheidsdienst" niet over, want daar heb ik jou voor aangenomen. Vol verbazing, met m'n gedachten nog bij mijn eigen werk kijk ik hem aan en voor ik het door heb zeg ik: "Nee, we gaan even wat opruimen".
Ha! Dat had ie niet verwacht, dus vol tegenzin heeft ie de laatste 1,5u volgemaakt door onnodige dingen opnieuw te organiseren. Zo dat zal die liever lui dan moe mentaliteit van je leren.

Ben ik nou echt niet van deze tijd?! Ouderwets?! Gewend?! Waarom willen mensen tegenwoordig minder werken en meer verdienen ?! In tijden als deze moet je toch al blij zijn met alles en vechten voor je baan, dus je beste beentje voor zetten !?
Misschien is het omdat mijn moeder jarenlang keihard alleen heeft moeten knokken om brood op de plank te krijgen voor 3 kinderen. Heb ik haar voorbeeld extreem in mijn karakter gepompt, maar ik zie dat als een gegeven en niet als een nare eigenschap.


Ik kan me er niet in vinden, ik kan me er niet in herkennen. Ik hou van werken, door werken heb ik een huis met een gevulde walk-in closet en heb ik een heerlijk sociaal leven grotendeels in de kroeg..omdat het kan en omdat ik er voor werk.

Altijd is me geleerd dat je niet voor anderen mag spreken en denken, dus dat zal ik ook niet doen.. maar sprekend en denken voor mezelf:

WTF?!
Voor alle mensen die een baan hebben: 

Werken doe je voor jezelf, niet voor een ander.Elke werkdag is een investering in je toekomst, een investering in al wat je later wilt doen als je niet meer hoeft te werken of lekker een dag vrij bent. Doe alles met passie en zoek in alles je geluk, it's all in the little things.

dinsdag 13 mei 2014

First.

Het is voor mij de eerste dag van de werkweek & eigenlijk gaat niets anders dan anders.

Wat deze dag anders maakt is dat ik mijn eerste blog zal vastleggen, wauw!

Ik ben jong, althans dat vind ik, hartstikke gelukkig, heerlijk verliefd en eigenlijk komt heel veel me toewaaien volgens velen (al heb ik zelf het idee dat ik correct in de wind moet gaan staan om de kansen te vangen zoals ieder ander). Ik ben echt BAR slecht met de nederlandse taal/grammatica en slaak een zucht bij een correctie, ik sla het namelijk simpelweg niet op in mijn grote hoofd.

Politiek vind ik stom, stemmen voelt als een plicht want ik voel me niet op de hoogte genoeg voor een recht van spreken. Het nieuws volg ik nooit. Ik ga niet eerder uit bed om het ochtendjournaal te kijken omdat ik te gehecht ben aan m'n slaap, van de krant krijg ik vieze vingers en al die nieuwsapps e.d. zuigen m'n gb's weg terwijl daar ook leuke dingen kunnen staan. Het is toch 90% negatief en 75% zie ik op facebook, instagram, twitter toch voorbij komen. I know, ik ben een schandvlek.

Ik ben gek op wijn, vodka, bittergarnituren en onnozel doen. Een dag niet gehuild hebben van het lachen, maakt me bitter. M'n vriendje heeft heel wat met me te verduren, hij heeft het alleen nog niet door want hij is soort van hetzelfde *THANKGOD

Arrogant, kil en streng zijn eigenschappen die door mensen weleens gebruikt worden om mij te omschrijven. Ik vind persoonlijk dat wij in een verwende maatschappij zijn gegroeid waar iedereen high-sensitive is en te lui is om te werken. Geef je je mening dan ben je een kutwijf, terwijl er gewoon naar je mening gevraagd wordt. Vindt je het achterlijk dat iemand op 14:00u naar huis wilt omdat de zon schijnt, dan neem je je werk te serieus en geniet je niet van het leven.  AMMEHOELA! Werken voor je centen en onderhoudt jezelf! Niks komt vanzelf en hele-hele-helemaal niets is gratis. Een mening van een ander is onbelangrijk, want iedereen vindt altijd wel wat. Ga niet huilen als de mening van een ander niet correspondeert met de jouwe.

Zo... ben ik al arrogant, kil en streng?!

Ik ben ook heel lief, als je het verdiend. Schattig als je me verlegen maakt. Kleffer dan klef, tegen het vieze aan aardig als je een cliënt van me bent of een oudere. Enorm emotioneel bij filmpjes als romcom's, geëmotioneerde baby's/mannen of als iemand onrecht aangedaan wordt.

Al met al ben ik een typische vrouw die het allemaal zelf wel denkt te kunnen, maar heel graag iemand heeft die haar even klein doet voelen zodat ze er tegen aan kan kruipen.

Of mijn blogs je daadwerkelijk gaan interesseren vraag ik me af, maar 1 ding is zeker:

Ik raak zo van mijn gezeur af zonder er ongevraagd mensen mee lastig te vallen!